මා පබඳින රසහව් පිරි පෙදෙහි මහා පෙළහරකින්
දෑ අඳ දන සහතර ඉර හඳ තරු ඉඳුසැව් දුටුවොත්
බිහිරන් සවණත කන්කලු කොවුලන් ගී සර වැකුණොත්
ගොළුවන් මුව ගැබින් හදෙහි පැතුම ගීයකට නැගුනොත්
සව් ලෝ දන තුටු සයුරෙහි කිමිද කිමිද උදම් වුවොත්
එසේ ගයන නටන උදම්වන හැමගෙම ළය මඬලේ
සඳේ ලපය මෙන් නොසැලෙන වේදනාවෙ අඳුරු තිතක්
සදා රැඳී පවතින බව ඒ හැමටම පසක් වෙතොත්
මා මනදොළ සපිරෙනු ඇත, මගේ මෙහෙය නිමවනු ඇත
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment